"Cum puella essem, calcei alti mihi tantum somnium erant. Quotiescumque calceos altos matris meae ineptos gero, semper desiderium habeo celeriter crescere; hoc modo, plures et meliores calceos altos gerere possum, cum fuco meo et veste pulchra; hoc est quod puto esse maturitatem."
Aliquis dixit historiam tragicam calceorum altorum esse, alii autem dixerunt omnes nuptias esse arenam calceorum altorum. Posteriorem metaphoram praefero.
Puella, quae se unum illum calceum rubrum altum in caerimonia adultae suae gerere posse imaginata est, corde desiderio pleno, se convertit, se convertit, se convertit. Sedecim annos nata, calceos altos gerere didicit. Duodeviginti annos nata, virum perfectum convenit. Viginti annos nata, in nuptiis eius, quod erat ultimum certamen in quo interesse volebat? Sed sibi dixit puellam quae calceos altos gerit discere debere ridere et benedicere.
In secundo tabulato erat, sed calceus eius altus in primo tabulato remansit. Calceum deposuit et libertate huius momenti fruita est. Postero mane calceum suum novum indueret et novam fabulam inciperet. Non illi erat, sed sibi tantum.
Calceos semper amavit, praesertim calceos altos. Vestimenta eius ampla esse possunt, et homines eam elegantem esse dicent. Etiam vestimenta eius ligata esse possunt, et homines eam venustam esse dicent. Sed calcei aptissimi esse debent, non solum apti, sed etiam iucundi. Haec est species tacitae elegantiae, et profunda mulieris narcissismus quoque. Sicut solea vitrea Cinderellae paratur. Mulier egoista et vana eam etiam digitis pedum abscissis gerere non potest. Talis delicatia solum ad puritatem et tranquillitatem animae pertinet.
Credit illa hac aetate mulieres narcissisticas esse posse. Sicut illa calceos suos altos eo tempore detraxit et novos induit. Sperat innumerabiles feminas, calceos suos solutos et bene aptatos calcando, vires adipisci.
